Terwijl ik zelf het liefst alle kerstbomen, eigenhandig in de hens steek, wilde Daan voor mij de grootste kerstboom kopen die in ons huis past. Zodat je minder verdrietig bent mama. Nu lijkt een enorme kerstboom tot aan het plafon mij geen goed idee. Mijn plafond eindigd op 3.11 en aangezien kerstbomen van onder nogal omvangrijk kunnen zijn, helemaal als ze 3 meter hoog zijn, zal er nog maar weinig van de kamer overblijven.
Ik wilde er in eerste instantie ook niks van weten, stomme boom, stomme kerst. De kinderen kocht ik alle 4 een miniboompje voor op hun kamer, 2 ballen er in en hij is vol maar na lang aandringen van de kinderen, staat er nu op het dressoir ook een minigedrocht vol met lampjes. We hebben er wat sterretjes in gehangen zodat Jelle er ook bij is.
Bij Jelle wilde ik ook een klein boompje neerzetten maar iemand is me voor geweest. Wie die iemand is, weet ik niet en hoewel ik het lief en fijn vind dat er meer mensen bij hem komen en hem niet zijn vergeten, had ik graag zelf een kerstboompje ofzo willen neerzetten. Klinkt nogal ondankbaar hè..... En ondankbaar wil ik niet zijn hoor maar het voelt gewoon alsof we dat soort dingen juist met ons gezinnetje horen te doen, een kerstboom neerzetten en om er nu een tweede bij neer te zetten, 't is maar zo'n klein grafje en we hebben er ook al een lantaarn staan, viooltjes en een bloembakje, nu staat er dus een anoniem boompje bij en dan ook nòg een boompje, da's to much
Hoe lief ook bedoeld, dit voelt anders dan iemand die er wat bloemetjes neerlegt maar het zal ongetwijfeld uit een goed hart komen. Het is alleen een raar idee dat iemand anders, zonder ons, gaat zitten spitten in het grafje van ons kindje.
Maar mocht diegene nu meelezen, niet gelijk denken dat we het niet waarderen, bedankt dat je ook aan Jelle denkt :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten