2012

Zo, Kerst hebben we ook weer overleeft.

Een rare Kerst die heel anders was dan we ons ooit hadden kunnen voorstellen. Wat een maand of wat geleden nog de eerste Kerst van onze baby zou zijn, werd de eerste zonder hem en dat Kerstgevoel is bij mij in elk geval niet gelandt.

Ik schreef al dat we toch een klein kerstboompje neergezet hebben. Met sterretjes er in en lampjes. Onder de boom geen cadeautjes (die horen bij Sinterklaas, niet bij Kerst ;) ) maar een foto van Jelle*. De kersttafel dekte ik met een tafelkleed vol sterretjes en aan het einde stond ook een foto van Jelle* zodat ie toch ook bij ons aan tafel aanwezig was.

Gister zijn we bij Jelle* geweest en hebben we nog wat bij hem neergezet, nieuwe kaars aangestoken en wat steentjes die weggeregent waren, weer terug gelegt

Zo terug kijkend op 2012 kan ik niet anders zeggen dat het een onstuimig jaar is geweest. In februari ontdekte ik dat er een klein mensje in mijn buik zat en na de eerste schrik, werd dat kleine kindje door iedereen gekoesterd. Er werden liedjes gezongen tegen mijn buik, geknuffeld en op de foto gezet. Alle 6 keken we uit naar een nieuw kindje in ons midden, ons cadeautje en onze bonusbaby. Ons lieve zoontje waar we in oktober al afscheid van hebben moeten nemen, nog voor we hem konden leren zien. Het kindje waar ik nooit de oogjes van heb kunnen zien, nooit heb horen huilen, nooit heb mogen voeden en waar we geen herinneringen meer mee kunnen maken.

2012 is ook het jaar dat langs de andere kant rust in ons gezin bracht omdat ik gestopt ben met het werken buiten de deur. Niet meer 3 dagen in de week voor dag en dauw op staan om rond 6 uur op het lab te staan maar thuis de boel regelen en met de kindjes bezig te zijn. Niet meer racen van hot naar her maar ook tijd hebben om op adem te kunnen komen. Doordat ik niet meer hoefde te werken, konden we in de zomer, regelmatiger naar het strandje met de kinderen, hebben we er regelmatig afgesproken en namen we broodjes en drinken mee.

Natuurlijk is de dood van Jelle* een ontzettend dieptepunt, iets dat wij nooit zullen vergeten, ons leven lang niet en hij had natuurlijk gewoon bij ons moeten zijn maar Jelle* heeft ons ook veel mooie dingen gebracht. Als gezin zijn we dichter naar elkaar gegroeit, als ik zie hoe die kleintjes in hun dagelijkse leven Jelle* met zich meedragen, dan is dat prachtig om te zien maar het liefst had ik ze natuurlijk willen beschermen door zo'n groot verdriet als het verlies van hun babybroertje

Voor 2013 wens ik enkel rust. Ik hoop dat 2013 een prachtig saai jaar gaat worden en dat ik over een jaar kan schrijven dat geheel naar mijn wens verlopen is.